به طور کلي ايثار به معناي از خود گذشتگي و فداکاري در جهت رفع نياز يا خواسته ي ديگران است.
تله ها هم که پيش از اين معرفي کرده ايم. تله ها الگوهاي رفتاري تکرار شونده هستند. ريشه ي آنها هم محيط و افراد پيرامون ما در دوران کودکي است.
بنابراين تله بي ارزشي عبارت است از يک الگوي تکراري از ايثار و از خود گذشتگي افراطي براي رفع نيازهاي ديگران. يا به عبارت ديگر ابتلا به از خود گذشتگي و فداکاري بيش از حد.
همان طور که گفتيم، ريشه طرحواره ايثار در دوران کودکي است. اما دقيقا چه اتفاقاتي در کودکي افراد مبتلا به اين تله افتاده؟ پدر و مادر آنها چه رفتاري با آنها داشته اند؟
1- انتظار والدين از کودک بيش از اندازه بوده
2- کودک فقط وقتي مورد توجه قرار گرفته که نياز ديگران را برطرف مي کرده
3- بي اهميتي والدين به نيازهاي کودک
4- نقش والدگونه پيدا کردن کودک
اگر موارد زير تا حد زيادي در رفتار و شخصيت شما باشند، به اين تله شخصيتي گرايش داريد:
مراحل درمان اين تله طبق طرحواره درماني:
اولين گام در درمان هر طرحواره اي، شناخت تله و پذيرفتن آن است.
بايد شخص مبتلا به اين تله ياد بگيرد که خودش نيز نيازهايي دارد که بايد در اولويت قرار گيرند. او بايد ذهنيت خود را عوض کند و اين فکر را از سرش بيرون کند که او مسئول ديگران است. زيرا توجه زياد به نيازهاي ديگران هم آن ها را پرتوقع مي کند و هم باعث مي شود که خود شخص آسيب ببيند.
مهم است که وقتي تله شما فعال مي شود، بتوانيد با کودک درون خود احساس همدردي کنيد. اکنون زمان آن است که نيازهايي را که در کودکي از سوي والدين شما تأمين نشده، خودتان مورد توجه قرار دهيد. مانند والدي دلسوز با کودک زخم خورده ي درونتان برخورد کنيد و او را نوازش کنيد.
شخصي که اين طرحواره را دارد، نياز هست که آرام آرام الگوهاي رفتاري خود را عوض کند. ديگران را تشويق کند که خودشان کار خود را انجام دهند و از کمک هاي افراطي به ديگران پرهيز کند.
بايد مهارت نه گفتن را بياموزيد. مطمئن باشيد که ديگران نيز توانايي دارند و بدون کمک شما نيز مي توانند به نيازهاي خود به نحو مطلوب رسيدگي کنند. خود را توانا و ديگران را ناتوان ندانيد.
درباره این سایت